Batiki w Muzeum

Prezentowane będą prace dzieci i młodzieży wykonane w Pracowni Batiku w Słupskim Ośrodku Kultury pod kierunkiem Marii Hasiec.

Pani Maria zwraca szczególną uwagę na wprowadzenie dzieci i młodzieży w świat indonezyjskiej kultury i sztuki. W tematyce ich prac obecna jest indonezyjska przyroda oraz kultura. Pojawiają się także ludzie - tancerki w uroczystych strojach, rolnicy przy pracy na ryżowych polach, obecne są tematy morskie, tropikalne kwiaty, ptaki, zwierzęta, a także motywy z innych krajów Azji, jak Indie czy Chiny. Niektóre prace przedstawiają polskie pejzaże i architekturę, w tym zabytki Słupska, najmłodsi twórcy chętnie malują postacie z bajek i zabawki, inni sięgają po abstrakcję.
W słupskiej pracowni batiki malowane są zarówno pędzlami, jak i tradycyjnymi jawajskimi cantingami (pisakami w formie małego lejka na płynny wosk, z bambusową rączką). Używa się farb syntetycznych i podmalówek, stosowanych też powszechnie przez indonezyjskich artystów batiku, a niekiedy także gutty podkreślającej kontury. Wosk pszczeli miesza się z parafiną i w tej postaci jest podstawą procesu barwienia. W ten sposób wszystkie kolory na nasączonej nim tkaninie nabierają ciepłych odcieni; on też daje batikom słupskim charakterystyczny zapach.

B a t i k to bardzo stara technika ozdabiania tkanin, batiki wytwarza się od co najmniej 2 tysięcy lat w wielu zakątkach świata, m.in. w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej oraz w Afryce. Technologia tworzenia batików polega na nakładaniu na odpowiednie części tkaniny warstw wosku, a następnie barwieniu (np. przez zamoczenie całej tkaniny w roztworze z farbą).
Ponieważ wosk pszczeli ani miejsca nim pokryte nie poddają się farbowaniu, fragmenty, na które nie był on nałożony zostają zabarwione, natomiast na zabezpieczonych woskiem farba nie osiada. W taki sposób można osiągnąć niezwykle barwne i zaskakujące kompozycje.