Lębork dba o pamięć ofiar KL Stutthof
Mogiła zbiorowa ofiar byłego Niemieckiego Nazistowskiego Obozu Koncentracyjnego i Zagłady Stutthof na cmentarzu parafialnym w Lęborku odnowiona. W trosce o pamięć Urząd Miejski w Lęborku, w porozumieniu z Wojewodą Pomorskim, przeprowadził remont 12 cokołów betonowych, usytuowanych po lewej stronie mogiły. Koszt remontu 12 tys. zł został pokryty z dotacji celowej Wojewody Pomorskiego na podstawie umowy w sprawie wykonania zadań związanych z utrzymaniem grobów i cmentarzy wojennych.
Zakres prac obejmował demontaż starych cokołów betonowych z mogiły zbiorowej, po jej lewej stronie, oczyszczenie i renowację starych nawierzchni lastrykowych, naklejenie płyt granitowych na frontach cokołów lastrykowych wraz z wygrawerowaniem napisu „Nieznany” i treści z pomnika śp. Bonifacego Bronikowskiego, ustawienie wyremontowanych cokołów i wykonanie prac porządkowych.
W ubiegłych latach zostały przeprowadzone prace remontowe po prawej strony mogiły. Remont polegał na oklejeniu betonowych cokołów płytą granitową z wygrawerowanymi napisami.
Były Niemiecki Nazistowski Obóz Koncentracyjny i Zagłady Stutthof istniał od 2 września 1939 r. do 9 maja 1945 r. W tym czasie przez obóz przeszło około 110 tysięcy więźniów pochodzących z 28 państw.
Ewakuacja więźniów obozu koncentracyjnego Stutthof, ze względu na tragiczne warunki i skutki otrzymała nazwę „Marszu Śmierci”, będąc jednym z najtragiczniejszych epizodów w historii obozu. 25 stycznia 1945 roku, w obliczu zbliżających się wojsk Armii Czerwonej, komendantura podjęła decyzję o ewakuacji lądowej więźniów. Tego dnia z obozu centralnego wyruszyły pierwsze kolumny – blisko 11000 osób. Kolejne 22000 więźniów wyruszyło z podobozów. Według rozkazu wydanego przez komendanta ewakuacją mieli być objęci wszyscy więźniowie, z wyjątkiem niezdolnych do marszu oraz tych, którzy byli niezbędni do likwidacji obozu. Trasę ewakuacji wyznaczały miejscowości: Mikoszewo, Cedry Wielkie, Pruszcz Gdański, Straszyn, Kolbudy, Łapino, Niestępowo, Żukowo, Przodkowo, Pomieczyno, Luzino, Godętowo, Lębork.
Wycieńczeni głodem, chorobami i zimnem więźniowie musieli pokonać trasę 140 km w ekstremalnych warunkach. Celem marszu była szkoła SS w Lęborku, ale dla tysięcy z nich droga ta stała się ich grobem. Według szacunków, w czasie ewakuacji życie straciło około 17000 osób.
