Lekcja katyńska
Utworzono: 01-01-2000
Przed kilku dniami minęła kolejna rocznica mordu katyńskiego. 13 kwietnia 1943 roku ujawnione zostało odkrycie zbiorowych mogił tysięcy polskich oficerów, zamordowanych przez Rosjan wiosną 1940r.
O rocznicy nie zapomniała młodzież i nauczyciele z PCE – ZSP nr 2 w Lęborku.
O rocznicy nie zapomniała młodzież i nauczyciele z PCE – ZSP nr 2 w Lęborku.
11 kwietnia w szkole odbył się apel pod hasłem: „LEKCJA KATYŃSKA”. Przedstawienie przygotowała młodzież klas technikalnych pod kierunkiem nauczycieli: Sylwii Skroś i Sławomira Hryczaka.
Zaprezentowane zostały wiersze i montaż słowny wzbogacony pokazem multimedialnym. Uczniowie mieli okazję przypomnieć sobie informacje dotyczące daty 17 września 1939 r., gdy Wojsko Polskie prowadziło nierówną walkę z niemieckim Wehrmachtem, a wschodnią granicę Polski na całej długości przekroczyła Armia Czerwona. Do niewoli sowieckiej dostało się blisko 18 tys. oficerów, 230 tys. żołnierzy oraz około 12 tys. funkcjonariuszy Policji Państwowej.
5 marca 1940 r. na wniosek szefa NKWD, Ławrientija Berii Biuro Polityczne KC WKP(b) podjęło uchwałę o rozstrzelaniu polskich oficerów więzionych w obozach na terenie Związku Sowieckiego oraz innych więźniów polskich przetrzymywanych w zachodnich obwodach Ukrainy i Białorusi.
Na początku kwietnia 1940 r. rozpoczęto likwidację obozu w Kozielsku, a następnie obozów w Starobielsku i Ostaszkowie.
Zaprezentowane zostały wiersze i montaż słowny wzbogacony pokazem multimedialnym. Uczniowie mieli okazję przypomnieć sobie informacje dotyczące daty 17 września 1939 r., gdy Wojsko Polskie prowadziło nierówną walkę z niemieckim Wehrmachtem, a wschodnią granicę Polski na całej długości przekroczyła Armia Czerwona. Do niewoli sowieckiej dostało się blisko 18 tys. oficerów, 230 tys. żołnierzy oraz około 12 tys. funkcjonariuszy Policji Państwowej.
5 marca 1940 r. na wniosek szefa NKWD, Ławrientija Berii Biuro Polityczne KC WKP(b) podjęło uchwałę o rozstrzelaniu polskich oficerów więzionych w obozach na terenie Związku Sowieckiego oraz innych więźniów polskich przetrzymywanych w zachodnich obwodach Ukrainy i Białorusi.
Na początku kwietnia 1940 r. rozpoczęto likwidację obozu w Kozielsku, a następnie obozów w Starobielsku i Ostaszkowie.
